5 Min Read
การวิเคราะห์ปัจจัยทางเทคนิค คือการใช้เครื่องมือทางสถิติและแนวคิดในการอ่านพฤติกรรมตลาดผ่านกราฟราคา ซึ่งเป็นข้อมูลที่เกิดขึ้นในอดีตเพื่อใช้ในการพยากรณ์หรือประเมินแนวโน้มราคาประกอบการตัดสินใจลงทุนในอนาคตเช่น การดูรูปแบบกราฟ (Patterns) การดูปริมาณการซื้อขายที่เกิดขึ้นหรือการใช้เครื่องมือ Indicators ฯลฯ โดยเป้าหมายในการวิเคราะห์ทางเทคนิคที่นิยมใช้กัน จะประกอบด้วย 4 อย่างดังนี้
- เพื่อให้รู้แนวโน้มว่าเป็น ขาขึ้น (Uptrend) ขาลง (Downtrend) หรือไม่มีทิศทาง (Sideway)
- หาแนวรับ แนวต้าน หรือระดับราคาที่มักจะมีแรงซื้อแรงขายหนาแน่น
- หาจุดซื้อ จุดขาย ด้วยเครื่องมือที่ให้สัญญาณ Buy Sellหรือเมื่อผ่านแนวรับ แนวต้านสำคัญ
- หาสัญญาณการกลับตัวของราคา
กราฟราคาที่ใช้ในการวิเคราะห์ทางเทคนิคปัจจุบันที่นิยมใช้กันคือ กราฟแท่งเทียน (Candlesticks) กราฟเส้น (Line Chart) และ กราฟแท่ง (Bar Chart) ซึ่งกราฟที่นิยมมากสุดคือกราฟแท่งเทียนเนื่องจากสามารถบอกรายละเอียดข้อมูลตามช่วงเวลา (Period) ที่เลือกได้อย่างชัดเจน จากการใช้สีกำกับว่าช่วงเวลานั้นราคาสูงขึ้นเป็นตลาดกระทิง หรือราคาต่ำลงเป็นตลาดหมี โดยหากราคาปิดอยู่สูงกว่าราคาเปิดจะแสดงสีแท่งกราฟสีเขียว และหากราคาปิดอยู่ต่ำกว่าราคาเปิดจะแสดงสีแท่งกราฟเป็นสีแดง
องค์ประกอบของกราฟแท่งเทียนจะประกอบด้วย เนื้อเทียน และไส้เทียน
กรณีแท่งเทียนสีเขียว (ตลาดกระทิง - ราคาสูงขึ้น)
เนื้อเทียนด้านล่าง - แสดงถึงราคา “เปิด” (Open Price) ของแท่งเทียนนั้น
เนื้อเทียนด้านบน - แสดงถึงราคา “ปิด” (Close Price) ของแท่งเทียนนั้น
ไส้เทียนด้านล่าง - แสดงถึงจุด “ต่ำสุด” (Low Price) ของราคาในแท่งเทียนนั้น
ไส้เทียนด้านบน - แสดงถึงจุด “สูงสุด” (High Price) ของราคาในแท่งเทียนนั้น
กรณีแท่งเทียนสีแดง (ตลาดหมี - ราคาต่ำลง)
เนื้อเทียนด้านบน - แสดงถึงราคา “เปิด” (Open Price) ของแท่งเทียนนั้น
เนื้อเทียนด้านล่าง - แสดงถึงราคา “ปิด” (Close Price) ของแท่งเทียนนั้น
ไส้เทียนด้านล่าง - แสดงถึงจุด “ต่ำสุด” (Low Price) ของราคาในแท่งเทียนนั้น
ไส้เทียนด้านบน - แสดงถึงจุด “สูงสุด” (High Price) ของราคาในแท่งเทียนนั้น
การหาแนวโน้มด้วยเครื่องมือทางเทคนิค
แนวโน้มมักจะเป็นสิ่งแรกที่ผู้วิเคราะห์ทางเทคนิคมองหา เพราะจะทำให้ผู้วิเคราะห์สามารถกำหนดกลยุทธ์หลักในการลงทุนได้อย่างถูกต้อง เช่น ถ้าทราบว่าปัจจุบันราคาอยู่ในแนวโน้มขาขึ้น กลยุทธ์หลักในการลงทุนก็จะเน้นไปที่การซื้อ (Long) ในทางตรงกันข้ามถ้าทราบว่าปัจจุบันแนวโน้มเป็นขาลงทุนกลยุทธ์หลักก็จะเน้นไปที่ฝั่งขาย (Short) โดยหนึ่งแนวคิดสำคัญในการวิเคราะห์ทางเทคนิคคือ “ราคาจะเคลื่อนไหวไปตามแนวโน้มเดิมสักระยะหนึ่ง จนกว่าจะมีการเปลี่ยนแนวโน้มใหม่” โดยมองว่าประวัติศาสตร์สามารถซ้ำรอยเดิมได้
แนวโน้มขาขึ้น (Uptrend)
องค์ประกอบสำคัญของแนวโน้มขาขึ้นคือ จุดสูงสุดจะยกสูงขึ้นเรื่อย ๆ และจุดต่ำสุดก็จะยกสูงขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดียวกัน (Higher High - Higher Low)
แนวโน้มขาลง (Downtrend)
องค์ประกอบสำคัญของแนวโน้มขาลงคือ จุดสูงสุดจะลดต่ำลงเรื่อย ๆ และจุดต่ำสุดก็จะลดต่ำลงเรื่อย ๆ เช่นเดียวกัน (Lower High - Lower Low)
ไม่มีแนวโน้ม(Sideway)
ในช่วงที่ราคาไม่มีแนวโน้มลักษณะราคาจะเคลื่อนไหวขนานไปกับแกนของเวลา คือขึ้น หรือลงสลับกันไปแต่อยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกับจุดสูงสุด และจุดต่ำสุดเดิม
การประเมินแนวโน้ม (Trend) ผู้ลงทุนอาจจะต้องประเมินเรื่องกรอบเวลาประกอบไปด้วย เพราะแนวโน้มมักถูกจัดแบ่งเป็น
- เทรนด์ใหญ่ (Primary Trend) ซึ่งอาจจะมี “ระยะเวลาเกินกว่า 1 ปีขึ้นไป” โดยในเทรนด์ใหญ่อาจจะสลับแทรกด้วยเทรนด์ขาขึ้น ขาลงที่เป็นเทรนด์รอง หรือเทรนด์ย่อยสลับกันไป
- เทรนด์รอง (Secondary Trend) อาจจะมี “ระยะเวลาระหว่างสัปดาห์หรือเดือน” เช่นกันในเทรนด์รองอาจจะสลับแทรกด้วยเทรนด์ขาขึ้น ขาลงที่เป็นเทรนด์ย่อยสลับกันไป
- เทรนด์ย่อย (Minor Trend) อาจจะมี “ระยะเวลาระหว่าง 3 วัน หรือเป็นสัปดาห์”
การเลือกวิเคราะห์ทางเทคนิคโดยใช้เทรนด์จึงควรเลือกให้เหมาะสมกับลักษณะในการเทรดของแต่ละท่าน
การหาแนวรับ แนวต้าน ด้วยปัจจัยทางเทคนิค
แนวรับ แนวต้าน หรือจุดที่มักจะมีแรงซื้อหรือแรงขายจำนวนมาก ทำให้ราคาไม่สามารถผ่านระดับนั้น ๆ ไปได้ง่าย แต่ในกรณีที่ราคาทะลุผ่านไปได้ (Break) ก็มักจะมีการขึ้นหรือลงสูงกว่าระดับปกติ โดยการหาแนวรับ แนวต้านด้วยปัจจัยทางเทคนิคอาจจะทำให้หลายวิธีขึ้นอยู่กับผู้ลงทุนจะเลือกใช้
- แนวรับ แนวต้านเดิม จุดที่เคยเป็นแนวรับแนวต้านเดิมในอดีต โดยเฉพาะจุดที่ราคามักจะไม่ผ่านหรือต้องใช้ระยะเวลาในการทดสอบแนวรับ หรือแนวต้านเป็นเวลานาน มักจะกลายเป็นแนวรับ แนวต้านในอนาคต
- เส้น Trend Line โดยเส้น Trend Line ที่จะเป็นแนวรับหรือแนวต้านที่สำคัญนั้นจะเกิดขึ้นจากการพิจารณาว่าราคาจะมีการเปลี่ยนเทรนด์หรือไม่ สำหรับขาขึ้น เส้นแนวรับสำคัญคือเส้นที่ลากจากจุดต่ำสุดจุดที่ 1 ไปสู่จุดต่ำสุดที่ 2 ที่ราคาสูงกว่า ส่วนเทรนด์ขาลงเน้นแนวต้านสำคัญที่ลากจากจุดสูงสุดที่ 1 ไปสู่จุดสูงสุดที่ 2 ที่ราคาต่ำกว่า
- เส้นค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ Moving Average ที่คำนวณจากราคาเฉลี่ยย้อนหลังตามเวลาที่เรากำหนด รูปแบบที่นิยมคือเส้น EMA (Exponential Moving Average) ที่ให้ความสำคัญกับราคาช่วงใกล้ที่สุดซึ่งหลายครั้งที่เราเห็นผู้วิเคราะห์ใช้เส้นค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ Moving Average มาใช้เป็นแนวรับหรือแนวต้าน การใช้เส้นค่าเฉลี่ยย้อนหลังอาจจะพออนุมานถึงต้นทุนเฉลี่ยของผู้ซื้อในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา เช่น การใช้เส้นค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ (Moving Average) 100 วัน อาจจะหมายถึงค่าเฉลี่ยต้นทุนการซื้อสะสมในช่วง 100 วันที่ผ่านมา อย่างไรก็ดีการใช้เส้นค่าเฉลี่ยนักลงทุนอาจจะต้องทำ Back Test เพื่อทดสอบความแม่นยำของเครื่องมือ
- การหาแนวรับแนวต้านจากเครื่องมือที่วัดการย่อตัวของราคา เช่น การวัดการย่อตัวจาก Fibonacci Ration
การหาจุดซื้อ จุดขาย ด้วยปัจจัยทางเทคนิค
สำหรับการหาจุดซื้อขาย มีหลากหลายเครื่องมือทางเทคนิคที่สามารถนำมาใช้หาจุดซื้อ จุดขาย ทั้งที่เป็นการอ่านสัญญาณตรง ๆ ด้วยเครื่องมือที่ให้ Buy Sell Signal เช่น MACD, Moving Average, Stochastic ฯลฯ หรือการอ่านสัญญาณการเปลี่ยนแนวโน้ม จากราคาที่พุ่งผ่านแนวต้านหรือราคาร่วงหลุดแนวรับ ขึ้นอยู่กับผู้ลงทุนเลือกใช้
- ใช้สัญญาณ Buy Sell Signal จากเครื่องมือทางเทคนิค เช่น การเกิด Golden Cross หรือ Dead Cross ของ Moving Average การใช้ MACD หาสัญญาณซื้อขายโดยการใช้การตัดระหว่างกันของเส้น Signal Line กับเส้นMACD หรือการใช้เส้น MACD ตัดกับเส้นศูนย์ เป็นต้น
- ใช้การเปลี่ยนแนวโน้มเป็นจุดซื้อจุดขาย เช่น การตัดผ่านเส้นเทรนด์หลักที่สำคัญแล้วหลุดแนวรับ หรือผ่านแนวต้าน โดยใช้การดูปริมาณการซื้อขาย (Volume) ประกอบ
- การใช้ Gap ประกอบการตัดสินใจซื้อขาย เช่น การเกิด Breakaway Gap หรือ Runaway Gap
การหาสัญญาณการกลับตัวด้วยปัจจัยทางเทคนิค
โดยทั่วไปราคาสินทรัพย์มักจะเคลื่อนไหวขึ้นลงลักษณะแบบลูกคลื่น หรือมีการขึ้นลงสลับกัน ดังนั้นหนึ่งสัญญาณสำคัญที่มีผลต่อกลยุทธ์การซื้อขายคือ “การหาสัญญาณการกลับตัวของราคา” ซึ่งมีเครื่องมือทางเทคนิคที่ใช้ในการหาสัญญาณการกลับตัวอยู่หลากหลายเช่นกัน ทั้งที่สื่อตรง ๆ อย่างการเกิด Bullish Divergence - Bearish Divergence ที่แรงซื้อแรงขายยังรุนแรงแต่เริ่มขัดแย้งกับเครื่องมือทางเทคนิคที่แผ่วลง, การเกิด Reversal Patterns ที่ดูการฟอร์มตัวของกราฟแท่งเทียน โดยใช้แรงซื้อแรงขายประกอบเพื่อดูจุดกลับตัว รวมถึงสัญญาณเตือนให้ระมัดระวังต่าง ๆ เช่น การเกิดสัญญาณ Overbought หรือ Oversold ที่บ่งบอกถืงแรงซื้อแรงขายที่มากเกินปกติ เป็นต้น ซึ่งผู้ลงทุนสามารถเลือกใช้ได้ตามเหมาะสม
- การดูสัญญาณ Divergence ผ่าน Indicator เช่นการใช้เครื่องมือ MACD, RSI ประกอบ เกิดได้ 2 กรณี
- Bullish Divergence คือราคาร่วงลงจนทำจุดต่ำสุดใหม่ แต่ RSI ไม่ได้ทำจุดต่ำสุดใหม่ขัดแย้งกับราคา บอกถึงแรงขายที่ไม่มากเท่าเดิม อาจเป็นจุดกลับตัวของขาลงจนเป็นขาขึ้นได้
- Bearish Divergence คือราคาขึ้นทำจุดสูงสุดใหม่โดย แต่ RSI ไม่ได้ทำจุดสูงสุดใหม่ขัดแย้งกับราคา บอกถึงแรงซื้อที่ไม่มากเท่าเดิม อาจเป็นจุดกลับตัวของขาขึ้นจนเป็นขาลงได้
- การดู Reversal Patterns เช่น Head and Shoulders, Double Top/Bottom, Triple Top/Bottom หรือจะใช้การอ่านกราฟแท่งเทียนในการหา Reversal Patterns ซึ่งก็มีหลายรูปแบบ เช่น รูปแบบ Hammer, Hanging Man, Engulfing, Harami, Morning Star, Evening Star ฯลฯ
3. การดูสัญญาณภาวะซื้อมากเกินปกติ Overbought หรือภาวะขายมากเกินปกติ Oversold เช่นการใช้เครื่องมือ RSI ที่จับสัญญาณเมื่อขึ้นสูงถึงระดับ 70% หรือลงสู่ระดับ 30% และเครื่องมือ Stochastic โดยอ่านค่า Overbought ที่ระดับ 80% และ Oversold ที่ระดับ 20% เป็นต้น
เครื่องมือการวิเคราะห์ทางเทคนิคปัจจุบันถือเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่สามารถใช้ประกอบการตัดสินใจ หาจังหวะลงทุนระยะสั้นสามารถปรับแต่งและมีความยืดหยุ่นในการใช้เครื่องมือสูง จึงเหมาะที่ผู้ลงทุนจะศึกษาไว้เพื่อใช้ประกอบการตัดสินใจลงทุน
เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง